Zo frivool als tijdens het EK 2008, toen het in de kwartfinale onder leiding van bondscoach Guus Hiddink afrekende met Oranje (3-1 na verlenging), zal Rusland niet meer voor de dag komen. Na de Nederlandse revolutie met Hiddink (2006-2010) en Dick Advocaat (2010-2012) heeft een conservatieve koerswijziging plaatsgehad. De huidige bondscoach Fabio Capello heeft het accent, zoals het een echte Italiaan betaamt, op de verdediging gelegd. Hij opteert voor meer teamorganisatie en tactische discipline. Een columnist van Sovetsky Sport omschreef het treffend: “Als Hiddinks team champagnevoetbal speelde, is Capello’s stijl als whisky. Minder brille, meer robuust…”
De voorbije periode zijn de ervaren krachten Igor Denisov, Vladimir Bystrov, Yuri Zhirkov en Aleksandr Anyukov uit de basis verdwenen. Het eeuwige talent Alan Dzagoev past niet in het 4-3-3-systeem. En Andrei Arshavin is onder Capello zelfs volledig uit beeld geraakt. De gewezen aanvoerder en held van 2008 is tijdens zijn dienstverband bij Arsenal in een diep dal beland. Slechts met keeper Igor Akinfeev en het centrale verdedigingsduo Sergei Ignashevich-Vasili Berezutski teert Rusland nog op het Hiddink-tijdperk.
Uitgerekend de viermansdefensie geldt als de achilleshiel van het elftal, het genoemde hart van die linie is op leeftijd. En de backs, die in tegenstelling tot voorgaande jaren weinig aanvallend zijn ingesteld, missen internationale ervaring.
Opvallend is de keuze van Capello voor Aleksandr Kerzhakov als centrumspits. De 1 meter 76 lange aanvaller is niet bepaald de targetman met wie de Italiaan graag voetbalt. Maar na het tijdperk met Pavel Pogrebnyak en Roman Pavlyuchenko liggen de opties niet voor het oprapen. Ook linksbuiten Aleksandr Kokorin is een gegadigde voor de spitspositie.

Brazilië en Argentinië zijn natuurlijk de 2 Zuid-Amerikaanse landen die structureel tot de top van het wereldvoetbal behoren. Maar niemand speelt straks in de hitte en de luchtvochtigheid van de Braziliaanse middag en vooravond ook graag tegen Colombia, Uruguay en Chili. En niet alleen de omstandigheden zijn daarvoor de reden, ook over de aanwezige voetbalkwaliteit in deze 3 elftallen mag geenszins geringschattend worden gedaan. Bij aanvang van dit WK heeft iedereen het over de Top 4: Brazilië, Spanje, Duitsland en Argentinië (in willekeurige volgorde). Ieder WK kent echter zijn eigen verrassende halve finalist(en). Ik acht het zeer wel denkbaar dat van het drietal Colombia/Uruguay/Chili ten minste 1 de laatste vier bereikt.
Bij Colombia is er al maanden, en nu nog steeds, maar 1 gespreksonderwerp: haalt hij het of haalt hij het niet? Superspits Radamel Falcao scheurde in januari zijn kruisband, maar maakt op dit moment “gewoon” deel uit van de trainingsgroep van de Colombianen. Ik schat de kans echter groot in dat één dezer dagen het bericht wereldkundig wordt gemaakt dat de Mission Impossible om na 5 maanden kruisbandrevalidatie op een WK actief te zijn, inderdaad een Mission Impossible zal blijken te zijn. Mocht Falcao toch tot de 23 behoren, dan is een uitblinkersrol uitgesloten.
Colombia is echter veel meer dan Falcao alleen. Men is gezegend met een hele lichting topspitsen. Jackson Martinez (Porto), Teofilo Gutierrez (River Plate), Carlos Bacca (Europa League-winnaar met Sevilla) en Adrian Ramos (Hertha BSC en volgend seizoen Borussia Dortmund) hebben het dit seizoen uitstekend gedaan in aansprekende competities.
Ook over zijn verdediging hoeft de Argentijnse bondscoach José Pekerman (die Argentinië nog leidde op het WK 2006) zich met een huidige en een oud-speler van AC Milan, een oud-verdediger van Atletico Madrid en een speler van Napoli in zijn selectie, geen zorgen te maken.
Graag echter uw meest speciale aandacht voor de speler die op 10 kan spelen of als flankaanvaller zal worden ingezet: James Rodriguez van AS Monaco. Pas 22 jaar en voorbestemd om een hele grote speler te worden. De echte kenners hebben hem al enige jaren in het vizier en voor de rest onder u: u gaat hem deze zomer leren kennen, want wat kan dat mannetje voetballen!

Het vorige toernooi was voor bondscoach Roy Hodgson (66) een haastklus. Een maand voor het EK in Polen en Oekraïne werd hij als opvolger van Fabio Capello aangewezen. De Brit koos met de gevestigde garde voor zekerheid en vulde de selectie op met de youngsters Phil Jones (toen twintig) en de destijds achttienjarige Alex Oxlade-Chamberlain.
Het lijkt erop dat de WK-selectie uit meer smaken zal bestaan. Hodgson liet in twee jaar tijd 21 spelers debuteren. De oudste (Rickie Lambert) en jongste debutant (Raheem Sterling) verschillen opmerkelijk genoeg veertien jaar in leeftijd. De aanwas van onderuit zet bovendien door. Hodgson testte in maart tegen Denemarken Southampton-belofte Luke Shaw. De achttienjarige linksback is geen kandidaat voor een basisplaats, maar heeft zomaar de bij Chelsea op een zijspoor belandde Ashley Cole uit de selectie verdrongen.
De as van het elftal staat min of meer vast. Aanvoerder Steven Gerrard zal op het middenveld worden gekoppeld aan Jack Wilshere. Het centrale koppel achterin zal normaal gesproken bestaan uit Gary Cahill en Phil Jagielka. Voorin zijn Daniel Sturridge en Wayne Rooney zeker van hun plaats. Op de vleugels liggen de beste kansen voor de nieuwkomers.
Afhankelijk van de sterkte van de tegenstander zal Hodgson kiezen voor een aanvallende of verdedigende variant. Engeland speelt doorgaans in een 4-4-1-1-systeem, maar met twee aanvallende flanken evolueert dat al snel naar een 4-2-3-1.
Hodgson kan zoals bekend niet beschikken over de geblesseerde Theo Walcott. De aanvaller van Arsenal scheurde begin dit jaar een kruisband af.