Moet ik u echt vermoeien met een verhandeling over de kansen van Honduras en op u een analyse loslaten van een ploeg wiens grootste ster bij Stoke City speelt?
Liever neem ik u mee terug naar de zomer van 1982. De zomer waarin 11 Hondurezen hun land voorgoed op de wereldkaart zetten. Waar aartsvijand en buurland El Salvador door een 10-1 nederlaag tegen Hongarije zichzelf voor schut zet, speelt Honduras een fantastisch WK in Spanje.
Een zwaardere openingswedstrijd is niet denkbaar: in Valencia tegen gastland Spanje waar de verwachtingen torenhoog zijn. Het arme Honduras zou in wedstrijd 1 als kanonnenvoer gaan dienen. Het liep anders. De spelers uit Midden-Amerika vangen de eerste stormlopen van Spaanse kant bekwaam op en plotseling wordt het stil in Valencia. Honduras neemt de leiding. Zelaya maakt het doelpunt, dat Spanje in rouw dompelt.
Het vervolg laat zich raden. Nerveus en ongecontroleerd aanvallende Spanjaarden en een steeds solider wordende defensie van Honduras, waarin libero Costly uitblinkt. Ook Gilberto Yearwood, een bij het Spaanse Alicante spelende middenvelder, doet voortreffelijke dingen met de bal, evenals spelverdeler Madariaga, die de onstuimige spits Betancourt gemakkelijk weet te vinden.
Spanje ziet geen kans een goed lopende combinatie op te bouwen en probeert daarom een strafschop te forceren. Die opzet lukt in de 20e minuut van de tweede helft. Scheidsrechter Itthuralde ziet in de duikeling van Saura over de benen van Villegas een overtreding van de Honduras-speler en wijst naar de stip. Lopez Ufarte voltrekt het vonnis, waardoor Spanje een nederlaag bespaard blijft.
Ook in de tweede wedstrijd blijft Honduras zich in de kijker spelen. Het team van bondscoach Herrera boekt zijn tweede gelijkspel, nu ten koste van Noord-Ierland, dat over deze uitslag heel wat minder te spreken is dan over hun eerdere 0-0 tegen Joegoslavië. Nadat Armstrong, de beste man bij de Noordieren, doelman Arzu met veel moeite tot overgave heeft gedwongen, wordt hij van een tweede treffer afgehouden door de paal. Het Middenamerikaanse team put daaruit moed en slaat in de tweede helft toe. Eerst redt doelman Pat Jennings prachtig bij een kopbal van de gevaarlijke Betancourt, maar tegen de vlak daaropvolgende kopbal van invaller Laing staat hij machteloos. Wat de Noordieren het laatste half uur ook proberen, Honduras met Gilberto Yearwood, Madariaga en Figueroa als sterke middenvelders, geeft geen krimp.
Toch eindigt het toernooi voor het moedige Honduras in de poulefase, op dramatische wijze. Doelman Arzu ligt huilend op het gras nadat hij twee minuten vóór het einde van de wedstrijd door een strafschop is verslagen. Petrovic voert het vonnis namens Joegoslavië uit. Het is de verdienste van invaller Sestic, dat hij op de valreep twee man in de luren legt, het strafschopgebied binnendringt en over het gestrekte been van Villegas zeilt. Joegoslavië, dat bij een gelijkspel meteen naar huis had gekund (maar later toch sneuvelt door de winst van Noord-Ierland op Spanje), kan zijn geluk niet op. Honduras verdient echter alle applaus, want het team heeft zich ook nu weer magnifiek geweerd. Doelman Pantelic moet zelfs twee prachtige reddingen verrichten om Gilberto Yearwood, die in de slotfase uit het veld wordt gestuurd, te stuiten.
Kan de huidige lichting in de voetsporen treden van de groep van 1982? Als Costly, Zelaya, Yearwood en Betancourt als inspiratie dienen, is niets onmogelijk.