Zo, beste lezers en lezeressen niet te vergeten, inmiddels al uw uitslagen, rugnummers, strafschoppenmissers en kaartenpakkers correct genoteerd? Dan wordt het tijd voor de visie van Sierd. Daar heeft u dan mooi niks meer aan, maar na een heftig seizoen zweten in de Sport 1/Ziggo bezemkast met afwisselend gezelschap van de heren De Mos en Kieft, moest ook ik even een zeldzaam rustmomentje pakken.
Dus Sierd was even weg naar een lekker Spaans strandje met de hele dag zo’n grote blonde Estrella voor de neus, da’s toch weer even wat anders dan een microfoon. Smaakt een stuk beter!
En dan ’s avonds lekker lui eten in de een of andere hippe strandtent en de volgende dag niet meer weten hoe of met wie je in je hotel bent terug gekomen…..Ja, mensen, het leven van een voetbalcommentator is niet altijd zo leuk als het lijkt….zeker niet als je Arno Vermeulen heet.

Maar genoeg vakantie, tijd voor 51 potjes voetbal. Het toernooi van Ronaldo? Van Rooney? Zlatan? Hazard? Iniesta? Özil? Pogba? Zegt u het maar, ze zoeken het maar uit. U zult ze allemaal nog tot vervelens toe in beeld krijgen.
Laat me u daarom eens mee nemen diep in de krochten van dit EK, op zoek naar de speler die tijdens een persmomentje altijd helemaal alleen aan een tafeltje zit, met de witgewassen sokken in glimmende badslippers gestoken, verveeld spelend met z’n mobieltje, hopend op een bejaarde journalist van een streekblaadje of desnoods de verlegen verslaggever van de locale schoolkrant, wat dan ook, als hem maar eens wat werd gevraagd.

Als u zonder te googelen weet uit welk land Pandurii Targa Jiu komt (we hebben het hier over een voetbalclub), wordt u alsnog uitgesloten van deelname aan deze toto. Dan weet u trouwens waarschijnlijk ook wel dat de rechtsback van deze fusieclub Christian Sapanaru heet.
Met 13 interlands sinds zijn debuut in 2008 behoort hij nou niet bepaald tot de sterkhouders van zijn land. U zult dan ook moeten hopen op een langdurig shot van de reservebank van Roemenië en dan maar hopen dat Philip Kooke, die ongetwijfeld weer een aantal krakers als Albanie-Roemenie en Hongarije-IJsland voor de NOS mag verslaan, hem even voor u aan wil wijzen.

Een carriere die klinkt als het menu bij uw locale pizzabakker: Sarzanese, Valle d’Aosta, Paganese, Portogruaro, Carpi, Lecce, Pescara. En dan zegt u natuurlijk onmiddellijk: Ledian Memushaj. Met 13 invalbeurten in 7 jaar sprong deze hardwerkende Albanese middenvelder vorige maand een gat in de lucht toen hij werd opgenomen in de definitieve EK selectie. En nu maar hopen op Italie in de achtste finales of verder…… en natuurlijk op een onverwachte invalbeurt van trainer Gianni De Biassi…. Italiaan uiteraard (met ook al zo’n imposante carriere).

Nee, dan Luke Mc Cullough, met zo’n hoofd als je tegenkomt in “zon, zee, zuigen en zuipen” of hoe dat soort cultuur documentaires van tegenwoordig ook mogen heten. Geboren in Portadown en via Cheltenham Town terecht gekomen bij Doncaster Rovers, namen die een beetje voetballiefhebber associeert met de 2e ronde League Cup, slagregens, modder, scrimmages, hele lange ballen en dan weer een hele lange bal terug en tandenloze centrumspitsen. En laten die nou net op zaterdag altijd Luke tegenkomen als nietsontziende centrale sloopkogel.
Mocht onze Luke per ongeluk speeltijd krijgen, dan zijn de heren Müller, Lewandowski en Konoplyanka gewaarschuwd. Onmiddellijk om vervanging vragen, is mijn advies, het toernooi is nog lang…….

Mochten de goalgetters uit Oekraïne het vizier deze weken niet op scherp hebben staan (of is dat een verkeerde beeldspraak in dit land….??) dan kan bondscoach Fomenko maar één ding doen: Pylyp Budkivskyi warm laten lopen en zo snel mogelijk inbrengen. In de jeugd van Illichivets gold deze langharige Beatle (waarom moet ik toch steeds aan Willem Holleeder denken?) en boomlange aanvaller als groot talent. Maar omdat Pylyp ook maar een mens is, stonden teveel wodka en geblondeerde Oostbloksnorren een sprong naar de top in de weg. Via Sevastopol belandde hij in 2014 bij Zorya Luhansk. Eindelijk kreeg hij vaste verkering (sukkel!!) en zijn carriere kreeg vorm. Met 16 goals in 45 wedstrijden lijkt hij eindelijk de weg omhoog en naar het net te hebben gevonden. Opstellen dus, die nozem!!

Een carriere langs Nuneaton Town en Hinckley United en dan toch belanden op een EK. Het is het enige wat ze uitgevonden hebben, het voetbal, maar iets moois hebben ze er wel van gemaakt, die Engelsen. Cyrus Christie is de naam, tegenwoordig spelend voor Derby County, dat is dan wel weer een echte naam in het Engelse voetbal. Voor Ierland zal hij toch zeer waarschijnlijk de bank warm mogen houden, deze neef van vermaard 100 meter loper en bolletjesslikker Linford Christie. Maar Cyrus is nog jong, zijn tijd komt nog wel.

Of er überhaupt iemand geïnteresseerd zal zijn in welke Hongaar dan ook, vraag ik mij ten zeerste af. Wat een vreselijke ploeg met die pyama in de goal. Dan ben je straks legendarisch als oudste speler op een EK en dan speel je in een pyamabroek….. Laat Michael van Praag daar in godsnaam eens wat aan doen als ie zo nodig voorzitter van de UEFA moet worden. Alles is geregeld, van die Pinokkio’s op de achterlijn tot de kleur pen van de vierde official, maar zo’n outfit mag wel gewoon? Blijf toch lekker in je bed liggen met dat clownspak….we zitten hier naar een voetbalwedstrijd te kijken, hoor. En dan kan ie ook nog niet keepen.
Maar goed, de bank van Hongarije….hoe slecht ben je dan? Ach, laat ook maar, ik heb al genoeg gezegd over de droevigste ploeg van dit toernooi. Die zitten straks alle 23 bij de persconferentie te wachten tot er iemand binnenkomt…..46 witte sokken in evenzoveel glimmende badslippers…… en maar zitten te niksen. Het lijkt wel of ze op het veld staan.

Wie er Europees kampioen wordt, zegt u? Mijn grote vriend La Morsa natuurlijk. Die strooit iedereen zand in de ogen, maar zijn ploeg staat er straks gewoon weer als die beker moet worden opgehaald.
Koekoek!!

Cultuurbarbaar!! Louis in zijn Man United windjack. De hele bank in Man United windjack. Frans Hoek in Man United windjack. Waar is Andries Jonker trouwens gebleven? Als iemand mooi een windjack kan dragen, is dat Andries Jonker. Schrijfmap onder de arm, vorsende blik in de ogen onder de wapperende en patent gekapte kuif en dan dat windjack…. Maar ik dwaal af. Louis van Gaal in zijn windjack op de bank bij de eerste en laatste FA-Cup Final die hij mocht meemaken. Mocht zeg ik, want onderdeel zijn van de hoogste hoogmis van het voetbal is een voorrecht, waar weinig aan kan tippen.
Een FA-Cup Final is traditie tot in elke vezel. Van de wekenlange voorbeschouwingen en analyses tot de tienduizenden fans in met bierbuiken gevulde clubshirts, van het “Abide with me” en “God save the Queen” tot het handjes schudden met een Royalty, alles ademt traditie en diep respect voor de grootsheid van deze moeder aller finales.
Maar ja, niets is groter dan Louis: Prins William zal vannacht nog wel eens wakker schrikken van de blik van Koning Louis: wist die William wel wie hij hier de hand mocht schudden? Nee, Louis, het is andersom!
Waar elke zichzelf respecterende voetbalcoach Onze Lieve Heer op zijn blote knieën zal danken voor het bereiken van het slotstuk op Wembley, waar al diezelfde coaches zich als een gentleman weten te kleden in de eeuwenlange traditie van dit stuk voetbalhistorie, komt onze Louis aanwaggelen in een windjack. Een windjack!!!! Alsof ie bij een frisse dag in de Sneekweek z’n zeilbootje heeft aangemeerd en even de stad in gaat.
En toen het hem dan eindelijk te warm en te spannend werd blijkbaar en het windjack eindelijk uit ging, werd het alleen nog maar erger….. Al sinds de 19e eeuw draagt elke coach op deze Nationale Voetbal Feestdag een feestelijke corsage. Zo niet Louis. Een speldje op zijn revers, een speldje, waarschijnlijk met de tekst: “AZ, retteketet!” Cultuurbarbaar.
Truus, Truus, waar was je toen Louis je nodig had? In de wijnkelder, vrees ik.
Ga je schamen, Louis, en schrijf een leuke afscheidsbrief voor José.
Niet dat Louis ooit nog met mij wilde praten, maar in elk geval is die kans nu helemaal verkeken. Nou ja, trainer van Atleti zal ie toch wel nooit worden, dat scheelt.

Maar het zal u allemaal worst wezen, u wilt mijn deskundige toto-advies, heb ik begrepen. Dus ik zeg: alle ballen op Smalling, dan kan Engeland na de poulefase weer met die roestige ferrie van Duinkerken terug naar Dover. tegen zoveel onkunde kunnen zelfs de doelpunten van Vardy en Kane straks niet op. Waar is Phil Jones (Big Phil) gebleven? Oproepen, zeg ik!!

En dan nu op naar San Siro. Atleti!!!!!

Ik denk dat ik er wel van uit mag gaan dat u als deelnemer aan een voetbaltoto op zondagavond wel eens afstemt op het programma “Studio Voetbal”. Nee, niet “Studio Sport” met de beelden van RKC-Heracles, het Concours Hippique in Gasselternijeveen, de 250cc motorcross in Reuzel, het NK veldloop in de bossen rond Putten en het open Brabants kampioenschap bandstoten uit Cafe ‘Het Hijgend Hert” in Dinteloord.
Ik bedoel het praatprogramma zo rond 10, half 11 met een tafel zichzelf voetbalkenners noemende heren. Op een enkele werkelijk deskundige tafelgast na (mijn goede vriend Co Adriaanse kent u inmiddels en ook Dick Advocaat is iemand die ik graag serieus mag nemen, ook al kun je je met Dickie Dik de ballen uit je onderbroek lachen…en oh ja, de echte voetbaljournalisten Willem Vissers en Sjoerd Mossou), wordt ik altijd zo vreselijk moe van al die andere stakkers aan tafel.
Voorzitter van de Club van de Ronde Bal is Jack van Gelder. Deze zichzelf journalist noemende “entertainer” zit elke zondagavond weer aan het hoofd van de tafel te glimmen als een mannelijk geslachtsdeel net ná de daad. Hij druipt aan alle kanten van zelfgenoegzaamheid. Jack met zijn “lijntjes”, ja, ja.

Ronald Waterreus: socio nummer 13 van de Philips Speeltuin Vereniging
Ronald Koeman: kent de dienstregeling van alle Europese spoorwegen uit zijn hoofd, er mocht eens een trein langs komen om op te springen
Pierre van Hooijdonk: bij alle clubs waar hij speelde het “lek”. Op zijn verjaardagsfeestjes stikt het altijd van de journalisten, dan weet u genoeg.
Arno Vermeulen: Wie? Waar heeft die dan gespeeld? Nee, Arno is “chef voetbal” van de NOS. En waarom? Dat weet niemand.
Ruud Gullit: die vind zichzelf als analist “niet te benijden”.
Hier wilde ik het maar bij laten, moet namelijk volgende week nog een keer uit eten met Jan Mulder. Kijk, dat is dan wel weer gezellig. Jan weet waar en hoe het leven geleefd dient te worden. Ik moet er toch niet aan denken om een avond met Arno Vermeulen op stap te moeten. Ik ben bang dat ie me zo voor een trein lult…..

Maar goed, al dat geanalyseer over driehoekjes, punt naar voren, punt naar achteren, hoge backs, loopacties, het spel zonder bal en ga zo maar door…….hou toch eens op.
Ik speel zelf altijd met de punt ver naar voren en het liefst tegen 2 van die hele grote controleurs…….. Wanneer schuift Diana Kuip eens aan??

Maar hier zit u natuurlijk ook niet op te wachten, dus over tot de werkelijke WK analyse, daar kunt u wellicht nog punten mee scoren in uw toto.
Ik hou het graag kort, dat wist u al…..
Schrijft u maar op: door naar de volgende ronde gaan: Brazilie, Kroatie, Spanje (Diego Costa !!!!!!!!!), Chili (sorry Oranjeklompen, als het maar gezellig is op de camping), Colombia (ook zonder Radamel een ploeg om rekening mee te houden), Griekenland (die liggen 3 wedstrijden voor de pot, houden de nul en dan schiet Mitroglou er aan de overkant wel eentje in), Uruguay, de toernooivoetballers van Italie (Engeland loopt nu al met de tong op de schoenen en dan moeten ze de jungle nog in….), Frankrijk, Honduras (rekent niemand op, die Indianen, maar die kunnen een aardig balletje trappen en niet onbelangrijk, PASSIE, spelen met het hart, de Palacioos, Espinozaas en Izaguirres), Argentinie, Bosnie (iemand al gedacht aan topscorer Dzeko??), Duitsland, Portugal, Belgie natuurlijk en tenslotte Circus Algerije.
Vanaf hier mag u het verder zelf zeggen, maar ik ga u vertellen dat mijn goede vriend en Atleti-held Diego Costa mij gisteren heeft verteld dat het bij de Spanjaarden wel goed zit en dat die 4e prijs op rij gepakt gaat worden. Enige serieuze obstakel volgens Diego is de halve finale tegen Argentinie, als die tenminste niet door onze Zuiderburen worden gewipt.

U ziet maar. Mucha diversión en ik kom bij u terug tijdens het toernooi.

Koekoek!!

Sao Salvador da Bahia de Todos os Santos. Nee, niet de echte naam van Hulk of Fred, maar de stad waar Oranje straks de WK finale van 2010 mag overdoen.
Nu begrijp ik dat een beetje Oranjegokker straks met zijn voorspellingen op schoot en een oranje klomp op zijn zweethoofd voor de breedbeeld zit, maar wie weet heeft u toch besloten om dit jaar geen nieuwe wasmachine of 2e hands Opeltje aan te schaffen en af te reizen naar Sambaland om Oranje eens een keer daadwerkelijk te steunen. Daarom vandaag een kijkje in de eerste speelstad van Oranje. U mocht zich eens gaan vervelen.

Omdat de gemiddelde Oranje volger niet geïnteresseerd is in de geschiedenis (meestal gaat de kennis niet verder dan de laatst gespeelde interland van Oranje), laten we die links liggen. Toch jammer, ik had u prachtige verhalen kunnen vertellen over Portugezen, Nederlanders en Afrikanen, en nee, die gaan niet over voetbal. Dan de stad van vandaag de dag maar in. De derde stad van Brazilie met zo’n 3 miljoen inwoners. Toch nog even een voetbalweetje: onze vriend Bebeto (remember 1994) werd hier geboren.

Het stadion in Salvador heet Itaipava Arena Fonte Nova, officieel Complexo Esportivo Cultural Professor Octávio Mangabeira. Wat had ik Evert ten Napel dit graag horen zeggen, maar helaas. Tegen de tijd dat mijn gewaardeerde collega Frank Snoeks deze naam heeft uitgesproken is het op 13 juni al rust. Frank, niet te moeilijk doen en gewoon “Bahia Arena” zeggen. Deze Arena kan zo’n 52.000 toeschouwers herbergen. Van boven ziet het stadion er uit als een gigantische O, daar neergelegd door een stel aliens, want de term futuristisch is te weinig eer voor dit gebouw. Niet geheel onbelangrijk: het stadion is af en dat is al heel wat. Kun je tenminste zitten in je Holandress, dames.

Maar de wedstrijd duurt natuurlijk maar 90 minuten, dus wat kan u dat stadion schelen? De stad in dus.

Salvador kent een prachtige oude binnenstad. Natuurlijk is geen Oranje-klomp geïnteresseerd in cultuur, we blijven tenslotte Barbaren, dus gaan we op zoek naar eten, drinken en ander Braziliaans vertier.
Eerst maar eens wat eten. We beginnen in restaurant Faisca do Brasil aan de Boulevard de los Heroes y Avenida Sisimiles. Natuurlijk houd u van vlees (anders blijft u gewoon lekker thuis bij het bier en de chips): het hoofdgerecht is hier altijd veel en vooral vlees. Rustig aan dus met de tapas vooraf en een stretchbroek aantrekken. Hou ook een gaatje voor het nagerecht en bestel bij Julio (naar zeggen een volle neef van Juuuulio Baptista!!) een “pina carmelizada”. Natuurlijk een paar flesjes van die robuuste Aurora Tannat Reserva erbij en klaar is Sierd.

Voor de klompendansers die hun geld liever uitgeven aan drank en vrouwen, kan ik u Jardim da Pizza (we zijn tenslotte in Brazilie….) aan de Rua Ozi Miranda aanbevelen. Bezorgt ook op de Oranje Camping, dus de klomp kan op blijven.
Maar ook een hapje bij Olivia’s Gourmet aan de Terceiro Piso Alameda is niet te versmaden. Niet eens zozeer vanwege het opgediende eten (variërend van broodjes hamburger met een soort van behanglijm als “sosa especial” tot aan de “especialidad de las casas”: spareribs, waarbij het woord ribs wel heel letterlijk wordt genomen (ooit aan een skelet gekloven?)), maar wel vanwege het bedienend personeel. De Poolse inzending aan het Eurovisie Songfestival van dit jaar komt nog het meest in de buurt wat betreft het bedienend personeel. Het kan er dan ook nog wel eens een latertje worden…….

Het nachtleven in Salvador is met geen pen te beschrijven. Daar begin ik dus ook niet aan. Ondergaat u het lekker zelf. Natuurlijk wel een paar tips: de beste buurten om de bloemetjes buiten te zetten (maar dan wel zonder klomp op het hoofd of aan de voeten) zijn het gebied rond  Pelourinho Street (voor origineel Braziliaans sambavertier), de Rio Vermelho (vraag naar “Mercado do Pesce”) en het zogenaamde French Quartier (al is dat meer voor de blues en jazz liefhebber, dus wellicht kunt u daar beter niet heen om het risico te vermijden de heer Johan Derksen daar tegen het lijf te lopen).
De favoriet van Sierd? Tereza Batista (geen familie van helaas) in Pelourinho. De heerlijkste Caipirinhas, Cachacas en voor de liefhebber een blond schuimende Antarctica. En van die mevrouwen achter de bar krijg je ook dorst…..

Voor de uurtjes daarna zoekt u het vervolgens maar lekker zelf uit, al zeg ik allen maar “Mujer con las Piergas Largas”….. als u toch in Pelourinho bent…… Maar let op dat u de aftrap niet mist.

Tenslotte de analyse van vandaag: vult u op uw totoformulier nou gewoon maar 2-2 in. Tijdens de 3 gespeelde interlands in de Bahia Arena werd door 5 van de 6 teams 2x gescoord, dus dat lijkt me bijna een zekerheidje.

En die Heilige Verlosser? Dat is gewoon Sao Salvador en die zal Oranje op 13 juni hard nodig hebben.

Koekoek!!!